قــــــــارب نجــــــاة * خاطرتـــــى *

ياااااااااااااااالله صعبة الحياة

                         لما تحس فى لحظة ان مفيش فيها ولا قارب نجاة 

                         ولا حتى طوق نتعلق بيه ونقول اااااالله حلوة الحياة

                                      تطوف بينا الدنيا وتبكينـا

وتحس انها من حواليك مجرد مدينة

مدينة ظلام ولا للاشباح مأوى وسكينا

الله اعلم بيها وبينا

تدور فيها على اى حد يضمك

 متلاقى غير حضن امك

ودعوة تخرج من قلب صادق حنون

وعيون فيها ابتسامة كلها شجون

تقول ياحنان يامنان

ادينا قارب نجاة نعدى بيه لبر الامان

امان بنحلم بيه من زمان

مهما بعد بينا وبينه المكان


بجد اول مرة فى حياتى تضيق بيا الدنيا اوى اوى كده

بجد اول مرة اجرب احساس انه يكون فى عينيك دمعة

مش قادر تنزلها عشان مفيش وقت ليها

ياااااااااااااااارب خليك جنبى

يوم من عمـــــــــرى اللى فــــــــــــات

امبارح كانت رحلتى اللى بحلم بيها من زمــــــــــــــــــــان اوى يعنى بحلم بيها من حوالى عشر سنين كده

اخر مرة رحت فيها الاماكن دى كنت فى خامسة ابتدائى

يااااااه اخيرا بعد بحث لقيت رحلة طالعة المتحف وحديقة الازهر والسندباد
 وما ادراكم ما السندباد وذكريات السندباد

اصل انا تقريبا من اولى ابتدائى وانا بروح رحلة ترم اول وتانى 

ياااااااه على كم الذكريات المهولة اللى مرتبطة عندى بالاماكن دى



افتكرت ايام زمان لما كنت ببقى هموت من الفرح اليوم االلى صابح فيه همشى الرحلة

افتكرت ايام مدرسة بنات سنورس لما كنت عايشة هنـــاك

افتكرت استــــــــاذ عماد  *ياترى فاكرنى * :)


وافتكرت الالعاب اللى كنت بلعبها هناااااك فى مدرستى


افتكرت لما خلود وايمان وبسمة كانوا بيعدوا عليا ونروح نشترى حاجات الرحلة مع بعض

 واللى برضوا مش شفتهم من ايام ابتدائى لانى نقلت الفيوم



افتكرت لما كنت خلصت ابتدائى وبابا جبنا على الفيوم ودموعى على خدى مش متصورة انى اسيب

 اصحاب عمرى اللى هو 11سنة ومكنتش اعرف انا ربنا هيبدلنى خيرا منهم



افتكرت لما اصرارى الطفولى  افضل فى مدرسة سنورس واروح واجى كل يوم مع بابا 

لمدة شهرين عشان مش اسيبب اصحابى وبعد كده تعبت واستسلمت 

وقولت لبابا ينقلنى ل مدرسة فى الفيوم *ليه شخصية من يومى * :)

افتكرت انى ببقى ماشية الرحلة زعلانة انى سيبه ماما ورايحة اتفسح وحدى


واحمد اخويا ييجى يوصلنى وكان ايامها هو كمان فى ابتدائى بس مبيحبش يروح رحلات


ويختار ليا كرسى فى الباص ويقعدنى وبعد كده ينزل وافضل اعملة باااااااااااااااى لحد ما الباص يمشى
وافضل باصة عليه لحد الرؤية ما تختفى تماما بنا

وبعد كده تبدا نغنى ونقول الملحمة الشهيرة

*ياسواق ياشاطر ودينا القناطر ياسواق يالخمة خدلك حتة لحمـــــــة*

ومعشى طفولته اللى مغنهاش فى يوم :))

ونوصل المتحف او القلعة وانا اقعد اسلم باديا على التماثيل اكيد كانت اديا ضغننه ايامها :))

ونفضل نغتت على السياح واللى اخوه محفظة كلمتين انجليزى ونشتغل بقى

وبعد كده نروح على الحديقة وتبدا حفلة الغدا والجرى واللعب بالكورة والقطة العامية 

وحاجات بجد تحفة*مفتقداها*

بس خلاااااااااص بقت ذكرى

وياحبذا بقى لو جايبين فيلم مشترك ووحدة يكون عندها الكاميرا ونفضل نتصور وسط الورود

ومع السياح ونعيــــــــــــش :))

وبعد كده نروح السندباد ويبدا دور استاذ عماد اللى كان يركب معايا الالعاب اللى عايزة اركبها بما 

انى بخاف على اساس انه لو ركب جنبى اللعبة هتخاف منه ومش هتوقعنى :))

وافضل العب واتنطط بس اهم حاجة ابقى شوية فلوس صغننه عشان اشترى للميا اختى خاتم او محفظة لاحمد

واهم حاجة التفاحة الحمرا :)) وذكريات التفاحة الحمرا اللى بشتريها من السندباد وعليها حاجة كده زى عسل بيفضل ينقط

بس للاسف المرة دى اكتفيت انى ابص عليها من بعيد لانى انكسفت اشتريها



وبعد كده ارجع الباص وانا هموت من التعب وزعلانة جدا ان رحلتى خلصــــت 

ويعود الغناء مرة اخرى ولكن بـ *ضحكتوا علينا عايزين فلوسنا*

الفرق بين الرحلات  دى واللى انا رحتها امبارح هو ان بدل مكنت فى ابتدائى بقيت فى جامعة


وانى لما رحت المتحف بدأت اقرا بجد عن تاريخ التماثيل واتصور جنبهم وانا فخورة بحضارة بلادى

واجمل فرق انى كنت مع امنية  صحبتى  اول مرة نطلع رحلة مع بعض


الرحلة دى بجد فرقت معايا كتيييييير اوى وفكرتنى بايام طفولتى البريئة بجد


اللى مفهاش اى مشاكل واكبر امانيه انى اشترى لعبة حلوة



مكنتشى ايامها عندى هموم ولا كان نفسى اكون واكون واكون



ولا كنت شايفة الدنيا لاما ابيض لاما اسود


ولا كنت بعد فى الايام اللى بفرح فيها لان ايامى كلها كانت سعيدة


ولا كنت بعد فى سنين عمرى وخايفة اكبر لانى خايفة من بكرة وخايفة مكنشى حاجة


كانت الدنيا من حواليا بيـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو


 واخيــــــرا وليس بأخر مرى يومى كريمــــا وعدت الى واقعـــــى  مرة اخرى

 حيث بدى لى انى قد كبرت  :((


ياااااااااااالله ليت الطفولة تعود يوما